“Bazıları bizim lahmacunla, sosyetik pizzayı mukayese etme gafletine düşüyorlar.
Oysa bu lahmacuna hakarettir, saygısızlıktır. Lahmacunla pizza asla mukayese götürmez bir gerçek. Ama bir Gaziantepli olarak aralarındaki farkı da ortaya koymak boynumuzun borcudur.
Bize göre;
Lahmacun millidir, pizza ise gayri millidir.
Lahmacunun her santimetresinde lezzet eşitliği yatarken, pizzanın her diliminde sınıflar arası rekabet vardır.
Lahmacun kendisi başlı başına çeşni kaynağıdır, ilave sos gerektirmez, Pizza mutlaka takviye sos ister, lezzet ister.
Lahmacunun yapımı, pişirilmesi, yemesi basittir. Pizza başından sonuna zahmettir, eziyettir.
Pizza turisttir. Lahmacun bizim Mamaed’dir, Ayşe’dir.
Lahmacun arasına söğürmeyi, iki şiş kebabı çeker dürüm eder yersin. Pizzaya bunları asla kabul ettiremezsin.
Pizza eğlenceliktir, lahmacun evlenilecektir.
Pizza Avrupai, lahmacun Anadoluludur.
Pizza hafif meşrep, lahmacun vakurdur.
Lahmacun özdür, pizza kabuktur.
Pizza şekilse, lahmacun ruhtur.
Lahmacun gelenekseldir, pizza modadır
Pizza hevestir, lahmacun sevdadır.
Pizza hoppadır lahmacun ağırbaşlıdır
Pizza kazıklı voyvoda ise, lahmacun Köroğlu’dur.
Pizza aristokrattır, lahmacun avamdır.
Pizza kuzeydir, lahmacun güneydir.
Pizza koladır, lahmacun ayrandır,
Pizza hakiyedir, lahmacun destandır
Pizza hevestir, lahmacun sevdadır.
Pizza jargondur, lahmacun racondur.
Pizza valstır, operadır. Lahmacun halaydır, türküdür.
Pizza makyajdır, vitrindir. Lahmacun durudur, sadedir,özdür.
Pizza masraftır, lahmacun hem keleş,hem de beleştir.
Pizza pavorotti’dir, lahmacun Neşet Ertaş’ıdır.
Kısacası; Pizza eldir, lahmacun BİZ’dir.
Eee…! Ben lahmacunu yimiyim de kimler yesin yoorum! “
