Anaokulu öğretmeni olan Tuba Bulat (48) 20 Ocak 2107 tarihinde Balıkesir'in Burhaniye ilçesinde öğrencisinin velisi ile birlikte otomobille giderken önündeki aracın ani fren yapması sonucu geçirdiği kazada beli kırılarak koltuk değneklerine mahkum oldu. O günden sonra yılmayan Bulat, bir süre hastanelerde ameliyatlar geçirip, ayağa kalkamasa da çok sevdiği mesleğini asla bırakmadı. Bulat, ayağa kalkmak için de mücadele başlattı. Önceleri hastanede ayağa kalmak için fizik tedavi gören Bulat, pandemi nedeniyle hastanelere gidemeyince evini fizik tedavi merkezi haline getirip bir fizyoterapist ile çalışmaya başladı.
Çok yol alan Tuba öğretmen, bu yaşadıklarını insanlara ışık ve umut olması içinde “Koltuk Değneğim” adlı kitabında anlattı. Tuba Bulat'ın yaşadıklarını kaleme aldığı ve engellilerin yılmaması için yazdığı kitabı kısa sürede ikinci baskıyı yaptı. Bulat, bunun yanı sıra bu yıl yüz yüze eğitim-öğretim başlayınca malulen emekli olmak yerine çok sevdiği öğrencilerine gitmeyi tercih etti. Çok zor da olsa her gün tekerlekli sandalye ile geldiği okulda öğrencilerine bir şeyler öğretebilmek için mücadele ediyor.
Bulat, engeli olduğunu ancak öğretmenliği çok özlediğini belirterek, “Tabi ki çok zorlukları da oluyor. Bana okulun faydası çok oluyor, sağ olsunlar yardımcı oluyorlar. Kazadan sonra öğretmenliği bırakmayı düşünmüştüm ama bu okulda güzel şeylerle karşılaştım. Benim için her şeyi kolaylaştırdılar o yüzden hiç zorlanmıyorum. Mutlaka hayata tutunmak gerekiyor, yaşamın boş olduğu ve anlamsız olduğu fikrine saplanıp kalmıştım ama okul bu anlamda beni diri tutuyor. Daha önce bir kitap yazmıştım, şu anda ikincisini yazıyorum. İkinci kitabım hikâyenin devamı şeklinde olacak. Benim durumumda olan öğretmenler pes etmesinler, hayat devam ediyor, mutlaka bir yerden başlasınlar. Hayata tutunsunlar yoksa depresyon ve daha sonra hayatın sonu oluyor” dedi.
Fatih Keçe - Serkan Çetinkaya
Çok yol alan Tuba öğretmen, bu yaşadıklarını insanlara ışık ve umut olması içinde “Koltuk Değneğim” adlı kitabında anlattı. Tuba Bulat'ın yaşadıklarını kaleme aldığı ve engellilerin yılmaması için yazdığı kitabı kısa sürede ikinci baskıyı yaptı. Bulat, bunun yanı sıra bu yıl yüz yüze eğitim-öğretim başlayınca malulen emekli olmak yerine çok sevdiği öğrencilerine gitmeyi tercih etti. Çok zor da olsa her gün tekerlekli sandalye ile geldiği okulda öğrencilerine bir şeyler öğretebilmek için mücadele ediyor.Bulat, engeli olduğunu ancak öğretmenliği çok özlediğini belirterek, “Tabi ki çok zorlukları da oluyor. Bana okulun faydası çok oluyor, sağ olsunlar yardımcı oluyorlar. Kazadan sonra öğretmenliği bırakmayı düşünmüştüm ama bu okulda güzel şeylerle karşılaştım. Benim için her şeyi kolaylaştırdılar o yüzden hiç zorlanmıyorum. Mutlaka hayata tutunmak gerekiyor, yaşamın boş olduğu ve anlamsız olduğu fikrine saplanıp kalmıştım ama okul bu anlamda beni diri tutuyor. Daha önce bir kitap yazmıştım, şu anda ikincisini yazıyorum. İkinci kitabım hikâyenin devamı şeklinde olacak. Benim durumumda olan öğretmenler pes etmesinler, hayat devam ediyor, mutlaka bir yerden başlasınlar. Hayata tutunsunlar yoksa depresyon ve daha sonra hayatın sonu oluyor” dedi.Fatih Keçe - Serkan Çetinkaya
