Geleneksel söylemle, acısıyla, tatlısıyla bir yılı daha geride bıraktık. Bize soran da yok ya yine de öyle diyelim. Koranavirüs ortamında çağırmadan gelen 2022 yılı 2021’den izin almadığı gibi, her alanda zorlaşan koşullarda hayatımızdan 365 günü daha öğütüp, un ufak edip bizleri 2023’e teslim ederken de görüşümüzü almadı. Güler yüzle gelen her yeni yıl canımızı acıtıp, bizleri eksilterek gitmeyi huy edindi.
Siz siz olun, özellikle yeni yıl döneminde albümlere bakmayın. Yaş ilerledikçe mi yoksa kalan zaman kısaldıkça mı desem bilmiyorum ama albümdeki fotoğraflardan eksilmeler hızlanıyor. Yahya Kemal Beyatlı’nın “Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan” dizesini aklımızdan çıkarmadan camiye yakınlarımızı ve dostları dönüşü olmayan yolculuğa uğurlamak için gidişlerimiz sıklaşıyor. Akrabaları, dostları uğurladıkça fotoğraflarda etrafımız boşalıyor, yalnızlaşıyor ve yalnızlaştıkça kapanıyoruz.
Her yeni yıl, taşıdığı heyecana rağmen aslında varış noktasına yolculuk değil mi? Canlılar içerisinde sanırım insanlardan daha garibi yoktur. Ölüme, kaçınılmaz sona hızla yol alırken, bu sonun dönüşü olmayan kilometre taşı olan her yeni yılı sevinçle, mutlulukla, coşkuyla karşılıyoruz. Yeni bir yıla daha girdik, yeni mutluluklara kucak açtık derken, kaçınılmaz sonu kimimiz maraton, kimimiz 100 metre koşucusu olarak adımlayıp bitiş çizgisine heyecanla, azimle ulaşmaya çalışıyoruz.
Her geçen yılı “geride kaldı, kurtulduk” düşüncesiyle uğurlarken, bizim için kurulan zembereğin boşalmaya başladığını, kalbe enerji, yüreğe sevgi, bedene sağlık, beyne mutluluk sağlayan hatlara bağlanan devre kesici sayacın hızla geriye saydığını anlayanımız var mı? Yaş günlerimizi sevinçle kutluyoruz, yeni bir yaş daha aldık, büyüdük diyoruz. Halbuki her yeni yaş, kalan süreden götürüyor. Geride bıraktığımız süreyi bilmekle beraber, kalan süreyi bilenimiz yok ama bir zil takıp oynamadığımız kalıyor.
Dünyanın değişmez kuralı var. Az olan kıymetlidir, değerlidir, pahalıdır. Doğada az bulunan, zor elde edilen her şey için bu bir gerçektir. Hepimiz geride ömrümüzden törpülenen yılları bıraktık (ya da yıllar bizi bıraktı), iyi ya da güzel günlerdi ama yaşandı, bitti. Yaşanacak süre yaşanan süreden kısa mı, uzun mu? Bilemediğimiz için kıymetini bilmeli, her anını en güzel, en verimli, en başarılı, en mutlu yaşayarak değerlendirmeliyiz. Hayatımızda ne varsa hepsini daha çok ile başlayan cümlelerle yaşamalıyız.
Yeni yılımız kutlu, kalan günlerimiz mutlu olsun.
Büyük Önderimiz, Ebedi Başkomutanımız Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve kurucu iradenin emaneti olan Cumhuriyet’in 100’üncü yılını kutlayacağız.
2023; hiç olmazsa Cumhuriyet’i kuran iradenin, bizlere emanet edenin hatırına güzelliklerle, iyiliklerle anılacak günlerle dolu geride kal bari artık.
2022’yi Hazreti Mevlâna ile uğurlayalım;
Düne ait ne varsa söylenmiş ya da söylenememiş,
Bıraktım hepsini orada
Çünkü şimdi yeni şeyler söylemek lazım
Her gün bir yerden göçmek
Ne iyi
Her gün bir yere
Konmak ne güzel
Bulanmadan, donmadan
Akmak ne hoş
Dünle beraber
Gitti cancağızım
Ne kadar söz varsa
Düne ait
Şimdi yeni şeyler
Söylemek lazım
