Bilmem havadaki ağırlığın farkında mısınız Bir çürümüşlük kokusu peydah olmuş bir ağırlık havada üstümüze çöküyor sanki çürüyoruz Evet günbegün müthiş bir hızla çürüyoruz Yanı başımızda Gazze geçtiğimiz Ekim'den bu yana hunharca öldürülüyor ama biz boykot yapamıyoruz yapmıyoruz kardeşlerimiz öldürülürken Biz boykot yapmıyoruz Oysa daha yeni 6 Şubat depremini yaşadık Yersiz Yurtsuz kalmanın göçük altında yardım beklemenin soğuk havanın iliklerimize kadar işlemesinin ne demek olduğunu çok iyi biliyoruz ama boykot yapmıyoruz çünkü Mevzubahis "ben" olunca Ödün vermek istemiyoruz bu şekilde mutlu muyuz?
Geçen gün İzmir'de bir yangında beş kardeş canından oldu hepimiz Elbette üzüldük Kimimiz tabutlarına omuz da verdi Kimimiz söylendi daha çok küçüktüler Onların yeri toprağın altı değil tabut değil diye ama yaşarken o evdeki dertlere kim omuz verdi Hangimiz insan olarak çocukların başlarını okşadık Hangimiz o evde oturmamaları için bir şeyler yapmaya çalıştık Bizler Yarın "ben" daha iyi nasıl yaşarım diye düşünürken o çocuklar o yangında yok olup gitti mutlu muyuz
bugün yurdumuzda pek çok STK ve Vakıflar mevcut insanlara pek çok konuda yardım eli uzatmaya çalışıyorlar var olsunlar Rabbim onların sayılarını arttırsın ama demem o ki hani "İmece" bizim kültürümüzdü ya hani "Komşu komşunun külüne muhtaç" bizim sözümüzdü ya hani "sadaka taşı" bizim kültürümüzdeydi ya Yani biz de her fert tek başına bir stk idi ya işte bugün tek başına STK olması gereken o gençler daha iyi bir maaş için bu stk'lılara iş başvurusunda bulunuyorlar mutlu muyuz
caddeler Pimi çekilmiş bomba gibi dolaşan insanlarla dolu Herkes Kendi hakkını savunmanın peşinde kadın hakkı çocuk hakkı işçi işveren Hakkı haklarımızı savunurken doyuramadığımız "benliklerimizin" içinde mutlu muyuz
değiliz o kadar ki herkes Depresyonda Neredeyse her gün intihar ve cinayet haberleri televizyonlarda Çünkü biz Ben diyerek kodlanmadık Biz hakkımızı savunmak için kodlanmadik bunlar Batı toplumlarının kodlarıdır bizim kodlarımız da ise insani sorumluluklarımız vardır bizde hak başkasınınsa savunulur Biz her adımımızı Allah rızası için atarız Öyle ki biz de selam bile Allah rızası için verilir bizi kötülükten alıkoyan cezalar değil Allah rızası Vicdan tanımasak da bir çocuğun gözyaşıdır yani bizde mutluluk Vicdan rahatlığından geçer başkasını mutlu etmekten yaşlı bir teyzeden aldığımız duadan geçer
Ne ara nasıl böyle olduk bilmiyorum bu konuda pek çok sebep sayılabilir yıllardır adım adım buraya getirildiğimizi söyleyen fikirler de çok fazladır Ancak bugün önemli olan yine şu an Kendimiz için değil gelecek nesiller şu anki mazlumlar için önemli olan tek şey Biz bizi bize döndürebilecek miyiz?
